১৯৪২ চনৰ ৮ আগষ্টত মহাত্মা গান্ধীৰ নিৰ্দেশনাত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ নেতৃত্বত ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন ভাৰতৰ ব্ৰিটিছ শাসনৰ পৰা স্বাধীনতাৰ সংগ্ৰামৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ মুহূৰ্ত আছিল। সমগ্ৰ দেশতে বহু ঘটনা ঘটিলেও ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ এখন ৰাজ্য অসমৰ ভূমিকাও বিভিন্ন দিশত যথেষ্ট উল্লেখযোগ্য আছিল।

 

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসমৰ অংশগ্ৰহণৰ সময়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী, কৃষক, শ্ৰমিক, ৰাজনৈতিক নেতাকে ধৰি জনসাধাৰণৰ ব্যাপক জড়িততা আছিল। যথেষ্ট দূৰৈৰ হোৱাৰ পাছতো অসমে আন্দোলনত অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল, স্বাধীনতাৰ সংগ্ৰামৰ সামগ্ৰিক গতি বৃদ্ধি কৰিছিল।

 

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসম জড়িত হোৱাৰ অন্যতম মূল কাৰক আছিল ইংৰাজৰ সৈতে নাগৰিক অবাধ্যতা আৰু অসহযোগৰ আহ্বানত অসমৰ অৱদান। অসমৰ জনসাধাৰণে ব্ৰিটিছ কৰ্তৃপক্ষ আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ, ধৰ্মঘট, বৰ্জন আদিত সক্ৰিয়ভাৱে যোগদান কৰিছিল। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে শ্ৰেণী বৰ্জন কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়, শ্ৰমিকসকলে ধৰ্মঘট কৰে আৰু কৃষকসকলে ব্ৰিটিছ মালিকসকলক কৰ আৰু ভাড়া দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰে, স্বাধীনতাৰ কামত নিজৰ সমৰ্পণ প্ৰকাশ কৰে।

 

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সময়ত অসমৰ ভৌগোলিক অৱস্থানে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। ৰাজ্যখনে বাৰ্মা (বৰ্তমান ম্যানমাৰ) আৰু বাংলাদেশ (তথাপিও পূব বংগ)ৰ দৰে দেশৰ সৈতে সীমা ভাগ কৰিছিল, যাৰ ফলত মানুহ, ধাৰণা আৰু সম্পদৰ বাবে ইফালে সিফালে যোৱাৰ সুবিধা হৈছিল। অসমে ভাৰতৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ মাজত যোগাযোগ আৰু সমন্বয়ৰ বাবে ট্ৰেনজিট পইণ্ট হিচাপে কাম কৰিছিল, যাৰ ফলত আন্দোলনৰ প্ৰভাৱ আৰু অধিক বৃদ্ধি পাইছিল।

 

তদুপৰি ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসমৰ জড়িততা সীমান্তৰ বাহিৰলৈ বিয়পি পৰিল। বহু অসমীয়া জাতীয়তাবাদী আৰু নেতাই উদ্যমেৰে ৰাজ্যৰ ভিতৰত আৰু বাহিৰত আন্দোলনত লিপ্ত হৈছিল। গোপীনাথ বৰদলৈ, তৰুণ ৰাম ফুকন, বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাৰ দৰে সুপৰিচিত ব্যক্তিসকলে মানুহক একত্ৰিত কৰি স্বাধীনতাৰ বাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰাত অপৰিহাৰ্য ভূমিকা পালন কৰিছিল।

 

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসমৰ অৱদানও ইয়াৰ জনসাধাৰণে দিয়া ত্যাগত স্পষ্ট হৈ পৰিছিল। বহুতো কৰ্মী আৰু নেতাই ব্ৰিটিছ কৰ্তৃপক্ষৰ পৰা গ্ৰেপ্তাৰ, কাৰাদণ্ড বা অন্যান্য প্ৰকাৰৰ হেঁচাত পৰিবলগীয়া হৈছিল। অসম প্ৰাদেশিক কংগ্ৰেছ কমিটীৰ কেইবাজনো বিশিষ্ট নেতাক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি বিচাৰ কৰা কুখ্যাত যোৰহাট ষড়যন্ত্ৰ গোচৰত অঞ্চলটোৰ বিৰোধী লোকৰ ওপৰত চলি থকা দমন কাৰ্য্যৰ প্ৰদৰ্শন ঘটিছে।

 

তদুপৰি ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ লগত অসম জড়িত হোৱাৰ ফলত ৰাজ্যৰ ৰাজনৈতিক পৰিৱেশৰ ওপৰত দীৰ্ঘম্যাদী পৰিণতি আছিল। এই আন্দোলনে অসমৰ জনসাধাৰণৰ মাজত আত্মশাসন আৰু স্বায়ত্তশাসনৰ আকাংক্ষা জগাই তুলিছিল, পৰৱৰ্তী সময়ত ৰাজ্যিক আৰু আঞ্চলিক স্বায়ত্তশাসনৰ আন্দোলনৰ মঞ্চ তৈয়াৰ কৰিছিল।

 

সামৰণিত ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসমৰ অংশগ্ৰহণে ইয়াৰ জনসাধাৰণৰ ব্যাপক সংগঠন, কৌশলগত গুৰুত্ব, আৰু ত্যাগ আদি প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। এই আন্দোলনে স্বাধীনতাৰ বহল সংগ্ৰামত অৰিহণা যোগোৱাই নহয় অঞ্চলটোৰ ৰাজনৈতিক সচেতনতা গঢ় দিয়াতো উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰিছিল। ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসমৰ স্থিতি স্বাধীনতা আৰু ন্যায়ৰ অব্যাহত থকা খেতিৰ ইতিহাস আৰু উত্তৰাধিকাৰৰ এক জটিল অংগ হৈয়েই আছে।