মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ (১৪৮৯-১৫৯৬) অসমৰ এক মহান ধৰ্মীয় সাধক, কীৰ্তনীয়া, আৰু সাহিত্যিক আছিল। শংকৰদেৱৰ শিষ্য মাধৱদেৱে বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্রচাৰ আৰু বিস্তাৰত বিশেষ ভূমিকা পালন কৰিছিল। তেওঁৰ সৃষ্ট কীৰ্তন আৰু নামঘৰসমূহে অসমীয়া সমাজত আধ্যাত্মিকতা আৰু একতা গঢ়ি তুলিবলৈ সহায় কৰিছে। মাধৱদেৱৰ শিক্ষা আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰভাৱ আজিও গভীৰভাৱে অনুভূত হয়।
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ ব্যক্তিগত তথ্য
বিষয় | তথ্য |
|---|---|
জন্মস্থান | লেতেকুপি, লক্ষীমপুৰ, অসম |
জন্মবৰ্ষ | ১৪৮৯ খ্ৰীষ্টাব্দ |
পেচা | ধৰ্মীয় শিক্ষাবিদ, কবি, কীৰ্তনীয়া |
গুৰু | শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ |
পিতৃ | গোবিন্দ আগৰৱালা |
মাতৃ | মনীমালিকা |
প্ৰধান শিষ্য | ভট্টদেৱ, ভণিতাসুন্দৰ |
মৃত্যু বৰ্ষ | ১৫৯৬ খ্ৰীষ্টাব্দ |
মাধৱদেৱ, মহাপুৰুষ মাধৱদেৱ, শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ, মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ
শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ অসমীয়া সমাজৰ এক অতি প্ৰভাবশালী মহাপুৰুষ। তেওঁ ১৫০০-১৬০০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ সময়ত জীৱন অতিবাহিত কৰিছিল আৰু অসমীয়া বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰতিষ্ঠাতাৰূপে পৰিচিত। মাধৱদেৱৰ জীৱন আৰু কৰ্ম অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মত এক উল্লেখযোগ্য স্থান অধিকার কৰে।
মাধৱদেৱৰ দৰ্শন তথা বৈষ্ণৱ ধৰ্মে অসমীয়া সমাজৰ সাংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় জীৱনত এক বিশেষ স্থান দখল কৰিছে। তেওঁ ‘নাম ধৰ্ম’ বা ‘নাম ধৰ্ম’ৰ প্ৰচাৰ কৰিছিল, যাৰ মাধ্যমে সৰল আৰু প্ৰামাণিক জীৱন বাচি থকা যায়। তেওঁৰ উপদেশৰ মূল বিষয় আছিল নাম যজ্ঞানুষ্ঠান আৰু সহজ ধৰ্ম অনুশীলন।
মাধৱদেৱৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠিত শ্ৰীৰামচন্দ্র সন্ন্যাসী, শ্ৰী চণ্ডীদাস আৰু অন্যান্য সন্ন্যাসীসকলৰ দ্বাৰা অসমত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ বিস্তাৰ ঘটিছিল। তেওঁৰ আধ্যাত্মিক চিন্তাধাৰা আৰু শিক্ষা আজিও অসমীয়া সমাজৰ প্ৰচলিত ধর্মীয় অনুশীলন আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰত প্রভাব বিস্তাৰিত কৰে।
মহাপুৰুষ মাধৱদেৱে শিক্ষা জীৱন ক’ত আৰম্ভ কৰে
মহাপুৰুষ মাধৱদেৱৰ শিক্ষা জীৱন অসমৰ অঙ্গৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল। তেওঁৰ জন্ম স্থান ছিল বর্তমানৰ সৰ্পকুণ্ডা (অসম), যি বৰপেটা জিলাৰ অন্তৰ্গত। শৈশৱৰ পৰাই তেওঁ নিজৰ শিক্ষা প্ৰচেষ্টাত মনোযোগ দিছিল।
তেওঁ প্ৰথমত স্থানীয় পাঠশালা আৰু শিক্ষাদানৰ পৰা শিক্ষা লাভ কৰিছিল। তাৰপাছত, গুৱাহাটী আৰু অন্য অঞ্চলৰ বিশিষ্ট ধৰ্মগুৰু আৰু পণ্ডিতসকলৰ পৰা ধৰ্ম আৰু আধ্যাত্মিক বিষয়ে শিক্ষাৰ অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। শ্ৰীমাধৱদেৱৰ শিক্ষাৰ অধ্যায়ত আধ্যাত্মিক, বৈষ্ণৱ ধৰ্ম, আৰু সংস্কৃত বিষয়ে গভীৰ জ্ঞান অর্জন কৰা দেখা যায়।
মাধৱদেৱৰ শিক্ষা আৰু অভিজ্ঞতাৰ ফলস্বৰূপে তেওঁ অসমৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ আধাৰস্থম্ভ হিচাপে পৰিগণিত হৈছে।
মাধৱদেৱে ৰচনা কৰা নাটকৰ নাম, মাধৱদেৱে ৰচনা কৰা দুখন নাটকৰ নাম লিখা
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱে কিছুমান নাটক ৰচনা কৰিছিল, যিবোৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম আৰু সংস্কৃতিক গুরুত্বপূৰ্ণ ঠাই অৰ্জন কৰিছে। তেওঁৰ ৰচিত নাটকবোৰৰ মাজত উল্লেখযোগ্য হৈছে:
- “প্ৰকাশলীলা” – এই নাটকটো মূলত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ ধৰ্মীয় দৰ্শন আৰু আধ্যাত্মিক বার্তাৰ প্ৰকাশৰ উদ্দেশ্যে ৰচনা কৰা হৈছিল।
- “ৰাধাৰামণ” – এই নাটকটোৱে ৰাধা আৰু কৃষ্ণৰ প্ৰেম কাহিনী প্ৰকাশ কৰে আৰু বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ বিভিন্ন দৰ্শন আৰু কৰ্মৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে।
মাধৱদেৱৰ নাটকবোৰ সাধাৰণতে ধৰ্মীয় আৰু আধ্যাত্মিক সৰলতা আৰু গভীৰতাক প্ৰকাশ কৰে, আৰু এইবোৰৰ মাজেৰে তেওঁ অসমীয়া সংস্কৃতিৰ গভীৰ দৰ্শন সৃষ্টিত সহায় কৰে।
মাধৱদেৱ কলাক্ষেত্ৰ
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱৰ কলাক্ষেত্ৰ হৈছে অসমৰ এক উল্লেখযোগ্য সংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় স্থান। মাধৱদেৱ কলাক্ষেত্ৰ প্ৰধানকৈ অসমৰ বৰপেটা জিলাৰ অন্তৰ্গত আগমৰা (মাধৱদেৱৰ জন্ম স্থান) অঞ্চলত অৱস্থিত। এই স্থান মাধৱদেৱৰ নাম ৰক্ষাৰ উদ্দেশ্যে স্থাপন কৰা হৈছিল আৰু তেওঁ নিজেই ইয়াত ধৰ্মীয় কৰ্ম আৰু আধ্যাত্মিক অনুষ্ঠান কৰিছিল।
কলাক্ষেত্ৰৰ উদ্দেশ্য হৈছে বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ শিক্ষা আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাৰ সংৰক্ষণ। ইয়াত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ বিভিন্ন অনুষ্ঠান, নাটক আৰু সাংস্কৃতিক কৰ্মৰ আয়োজন কৰা হয়। স্থানটোৰ মূল আকৰ্ষণ হৈছে “কলাক্ষেত্ৰৰ নাটক”, যি মাধৱদেৱৰ ৰচিত নাটকৰ উপস্থাপন কৰে আৰু স্থানীয় সংস্কৃতিৰ অংশ হিচাপে পৰিগণিত।
কলাক্ষেত্ৰ হৈছে এক ধৰ্মীয় কেন্দ্ৰ, য’ত মাধৱদেৱৰ সান্নিধ্য লাভ কৰাৰ লগতে অসমীয়া সংস্কৃতিৰ বিভিন্ন দিশৰ চিন্তাভাবনা, সংগীত আৰু নৃত্যৰ অংশগ্রহণ কৰা যায়।
মাধৱদেৱে ক’ত সত্ৰ স্থাপন কৰে, মাধৱদেৱে কত সত্ৰ স্থাপন কৰিছিল
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱে প্ৰায় ৮০ টা সত্ৰ স্থাপন কৰিছিল। সত্ৰসমূহ মাধৱদেৱৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ আৰু সংস্কৃতিৰ সংৰক্ষণৰ বাবে অত্যন্ত গুৰুত্বপূর্ণ স্থান হিচাপে বিবেচিত হয়। প্ৰতিটো সত্ৰই অসমৰ বিভিন্ন অংশত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ শিক্ষা আৰু অনুষ্ঠান প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল।
এই সত্ৰসমূহৰ মাজত কিছু উল্লেখযোগ্য সত্ৰ হৈছে:
- সোনাৰ পৰা সত্ৰ (গুৱাহাটী)
- মাধুৰীমা সত্ৰ (বৰপেটা)
- হোনাম আৰু শ্ৰীৰামচন্দ্ৰ সত্ৰ (নলবাৰী)
মাধৱদেৱৰ স্থাপন কৰা এই সত্ৰসমূহই বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ মঞ্চ হিচাপে কাম কৰি অসমৰ সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মীয় চিন্তাধাৰাৰ বিস্তাৰ ঘটাইছে।
মাধৱদেৱে কিমানটা বৰগীত ৰচনা কৰিছিল, মাধৱদেৱে ৰচনা কৰা বৰগীতৰ সংখ্যা কিমান
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱে প্ৰায় ৬৮৮ টা বৰগীত ৰচনা কৰিছিল। বৰগীতসমূহ বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ মূল বিষয়বস্তুৰ অন্তৰ্গত আৰু মাধৱদেৱৰ ধৰ্মীয় চিন্তাধাৰা আৰু আধ্যাত্মিক বার্তাৰ প্ৰকাশৰ এক বিশেষ মাধ্যম।
এই বৰগীতবোৰৰ মাধ্যমে, মাধৱদেৱ ধৰ্মীয় শিক্ষাৰ লগতে সঙ্গীতৰ মাধ্যমে প্ৰেম আৰু আধ্যাত্মিক উজ্জীৱনক প্ৰকাশ কৰে। ইয়াত বিভিন্ন কাহিনী, আধ্যাত্মিক অভিব্যক্তি, আৰু বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ মূল শিক্ষাসমূহ প্ৰকাশ পায়।
মাধৱদেৱ কোন যুগৰ কবি
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ ১৫শ-১৬শ শতিকাৰ কবি। তেওঁৰ জীবনৰ কাল ১৫১০-১৬০৬ চনৰ মাজৰ সময়। মাধৱদেৱৰ এই যুগৰ কবিতা আৰু সাহিত্যমূলক কৰ্মসমূহ অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত এক উল্লেখযোগ্য প্ৰভাৱ বিস্তাৰিত কৰে।
তেওঁৰ ৰচনা আৰু কৰ্মসমূহ বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ মৌলিক দৰ্শন আৰু আধ্যাত্মিক চেতনাৰ প্ৰচাৰ কৰিছে। মাধৱদেৱৰ কবিতা আৰু সাহিত্যৰ মাধ্যমে অসমীয়া সমাজৰ ধৰ্মীয় আৰু সাংস্কৃতিক মূল্যবোধৰ এক সুমধুৰ প্ৰতিফলন ঘটিছে।
মহাপুৰুষ মাধৱদেৱে তেওঁৰ মহাধন কি বুলি কৈছে
মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱে তেওঁৰ মহাধন হিচাপে “নাম”ক উল্লেখ কৰিছে। তেওঁ নাম ধৰ্মৰ মহিমা আৰু তাত থকা আধ্যাত্মিক শক্তি আৰু মূল্যবোধৰ ওপৰত বিশেষ গুৰুত্ব দিছিল। মাধৱদেৱৰ মতে, “নাম” হৈছে ঈশ্বৰক সঁপা হৃদয় আৰু আধ্যাত্মিক মুক্তিৰ পথ।
তেওঁৰ মতে, নামৰ সাধনা আৰু নামৰ সংগীতৰ মাধ্যমে জীৱন মুকতিত লাভ কৰা যায় আৰু ঈশ্বৰক সন্মানিত কৰি আধ্যাত্মিক দিশে আগবঢ়োৱা যায়। মাধৱদেৱৰ ধাৰণা অনুসৰি, নাম হৈছে সৰ্বোচ্চ ধন, যি সকলো প্ৰকার ধন আৰু সম্পদৰ পৰা অধিক মূল্যবান।